این جذر ومد جیست که تا ماه میرود
دریای درد کیست که در جاه میرود
این سان که جرخ میکذرد برمدار شور
بیم خسوف وتیرکی ماه میرود
کویی که جرخ بوی خطر را شنیده است
یک لحظه مکث کرده به اکراه میرود
آبستن عزای عزیمی ست کین جنین
عاصی به سرنسیم سحرکاه میرود
امشب مکر فرو فتاده ماه از آسمان
یاآفتاب روی زمین راه میرود
در کوجه های کوفه صدای عبور کیست
کویا دلی به مقصد دلخواه میرود
دارد سر شکافتن فرق آفتاب
آن سایه ای که در دل شب راه میرود