یکــــی از فرقهـــــای انسان با خدا ایـــــن است کـــــه:
انسان تمـــام خوبیهــــا را با یکــــــ بــــدی فرامــــوش میکنــــد ولــــی خدا تمــــام بدیهــــا را با یکـــــ خوووووبی فراموووووش میکنــــــه.
یکــــی از فرقهـــــای انسان با خدا ایـــــن است کـــــه:
انسان تمـــام خوبیهــــا را با یکــــــ بــــدی فرامــــوش میکنــــد ولــــی خدا تمــــام بدیهــــا را با یکـــــ خوووووبی فراموووووش میکنــــــه.
دعای آقایم و مولایم اباعبدالله الحسین(علیه السّلام) در روز عاشورا وقتی دشمنانش فزونی یافتند:
أللَّهُمَّ أَنْتَ مُتَعَالِی الْمَکَانِ عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ شَدِیدُ الْمِحَالِ غَنِیٌّ عَنِ الْخَلائِقِ عَرِیضُ الْکِبْرِیَاءِ قَادِرٌ عَلَى مَا تَشَاءُ قَرِیبُ الرَّحْمَةِ صَادِقُ الْوَعْدِ سَابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلاءِ قَرِیبٌ إِذَا دُعِیتَ مُحِیطٌ بِمَا خَلَقْتَ قَابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تَابَ إِلَیْکَ قَادِرٌ عَلَى مَا أَرَدْتَ وَ مُدْرِکٌ مَا طَلَبْتَ وَ شَکُورٌ إِذَا شُکِرْتَ وَ ذَکُورٌ إِذَا ذُکِرْتَ أَدْعُوکَ مُحْتَاجا وَ أَرْغَبُ إِلَیْکَ فَقِیرا وَ أَفْزَعُ إِلَیْکَ خَائِفا وَ أَبْکِی إِلَیْکَ مَکْرُوبا وَ أَسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفا وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کَافِیا احْکُمْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ قَوْمِنَا [بِالْحَقِ] فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ خَدَعُونَا وَ خَذَلُونَا وَ غَدَرُوا بِنَا وَ قَتَلُونَا وَ نَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّکَ وَ وَلَدُ [وُلْدُ] حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسَالَةِ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْیِکَ فَاجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا فَرَجا وَ مَخْرَجا بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدایا تو بلندمرتبه و بزرگ جبروتى و در عذاب بس سختگیرى، از آفریدگان بینیازى،کبریایت فراگیر است،بر هرچه میخواهى توانایى،رحمتت به بندگان نزدیک است،وعدهات راست، نعمتت کامل،و آزمونت نیکوست،هنگامىکه خوانده شوى بسیار نزدیکى،به آنچه آفریدى احاطه دارى،براى آنکه توبه کند پذیراى توبه هایى،بر هرچه اراده کنى توانایى،و آنچه را بجویى به دست آورى،هرگاه سپاس شوى،سپاسپذیرى،و هرگاه یاد شوى یاد کنى،از سر نیاز تو را مىخوانم،و با احتیاج به سوى تو میل میکنم،و بیمناک به جانب تو پناه می آورم و غمگین به درگاهت گریه میکنم،و در کمال ناتوانى از تو کمک میخواهم،و براى کفایت امورم بر تو توکّل مینمایم،بین ما و بین قوم ما[بهحق]داورى کن که آنان ما را فریفتند،و به ما نیرنگ زدند و از یارى ما دست کشیدند،و با ما بی وفایى نمودند و ما را کشتند،و حال آنکه ما عترت پیامبر تو،و فرزند محبوب تو محمّد بن عبداللّه هستیم،آنکه او را به رسالت برگزیدى،و بر وحى خود امین قرار دادى،در کار ما گشایش و راه رهایى از مشکل قرار ده،به مهرت اى مهربانترین مهربانان.
در کتاب مخزن البکاء است در حدیث طولانی که بعد از اِخبار پیغمبر (ص) فاطمه(سلام الله علیها) را از کیفیّت شهادت امام حسن و حسین (ع) و مژده آوردن جبرئیل ثواب زیارت و گریستن را و خوشحال شدن و سجده ی شکر نمودن فاطمه (ع)، حضرت امام حسین (ع) عرض کرد:
یا جدّاه تو به گریه کنندگان من چه می دهی؟ فرمود: روز قیامت گناهکاران ایشان را شفاعت نمایم. پس عرض کرد: ای پدر تو چه می دهی؟ فرمود: من ساقی حوض کوثرم در روز عطش اکبر، آب نمی دهم مگر ایشان را. پس عرض کرد: ای برادر بزرگوار تو چه می دهی؟ فرمود: والله داخل بهشت نمی شوم مگر با ایشان. پس عرض کرد: ای مادر تو چه می دهی؟ فرمود: به عزّت پروردگار و به حقّ پدر و شوهرم که بر درِ بهشت مو پریشان و اشک ریزان می ایستم و از خدا طلب نمی کنم مگر ایشان را و از متعاقب ایشان داخل بهشت می شوم. پس سیّدالشّهداء فرمود: به حقّ جدّ بزرگوار و پدر عالی تبارم که از خدا طلب نمی کنم مگر آنکه در بهشت قصرهای ایشان را برابر قصر من گرداند..
حقّ ایمان و اعمال عبادی را ادا کردن
در بازار چوبفروشها، در هر حجره روزی چند کامیون چوب معامله میشود، ولی در پایان روز که سؤال کنی چقدر کاسبی کردهاید، میگویند مثلاً ده هزار تومان. امّا یک منبّتکار تکّه چوبی از آن چوبها را میگیرد و حسابی روی آن کار میکند و بر روی آن نقش میاندازد و همان تکّه چوب را صدهزار تومان یا بیشتر میفروشد. گاهی اوقات آن‌قدر نفیس میشود که نمیشود روی آن قیمت گذاشت. در اعمال عبادی هم زیاد عبادت کردن چندان ارزش ندارد، بلکه روی عمل حسابی کار کردن و آن را خوب از کار در آوردن
و حقّ آن را ادا کردن نتیجهبخش است.
(مصباح الهدی، مهدی طیّب، صفحۀ ۳۲۷)